Van wond naar heling
Enkele dagen geleden kwam ik “toevallig” dit artikel tegen over mannen en de moederwond. Hoewel geschreven vanuit een heteroperspectief resoneerde het toch bij mij als homoman.
In aanloop naar de nieuwe The Gay Soul reeks vroeg ik me af hoe dit voor homomannen zou zijn. Benieuwd trok ik op onderzoek uit. De linken naar de gevonden artikels vind je onderaan deze pagina.
Moederwond
Uit onze moeder worden we geboren, zij is de eerste persoon waarmee we ons (ver)binden. Toch is het geboorteproces vaak een traumatische ervaring en kan er in de eerste (ver)binding met je moeder soms al iets mis gaan. Als jouw moeder fysiek en/of emotioneel niet volledig beschikbaar is, kan je als baby de beweging naar je moeder niet helemaal maken. Hierdoor vindt (ver)binding niet volledig plaats. In therapie wordt dit de ‘onderbroken beweging’ genoemd.
Zelfs als je moeder tijdens en na de geboorte liefdevol aanwezig is, zijn ook je eerste levensjaren bepalend voor (ver)binding. Indien jouw moeder gedurende die periode vooral met zichzelf en haar eigen behoeften bezig is, kan de band met jou als kind nog steeds verstoord raken. Ofwel geeft ze je te weinig aandacht ofwel claimt ze je voor haar eigen noden. Hierdoor pas je jezelf als kind aan om toch maar haar liefde te krijgen, maar je krijgt die nooit volledig en onvoorwaardelijk.
De moederwond wordt beschouwd als een emotionele verwonding bij het kind, ontstaan uit een betekenisvolle onderbreking van (ver)binding met de moeder. Het is zowel voor hetero- als homomannen belangrijk om deze moederwond te helen.
Hoe heb ik die moederwond ervaren?
Mijn grootmoeder stierf aan een hartkwaal toen mijn moeder 9 was. Op haar 11de kreeg mijn moeder een hersentumor waarvan ze de operatie ternauwernood overleefde. De dood is dus al heel vroeg een thema geworden in haar systeem.
En de liefde van haar moeder moest ze dus al snel ontberen. Wellicht heeft ze onbewust de boodschap “ik laat niemand meer sterven” en “als ik onvoorwaardelijk iemand liefheb, dan gaat die weg (dood)” geïnternaliseerd.
Hierdoor is ze erg claimend naar het gezin en met name naar mij als jongste kind en haar enige zoon. Liefde geeft ze wel, maar telkens onder haar voorwaarden. Ook is ze vaak ziek en wil ze dan dat er voor haar wordt gezorgd. Ik moest van jongsaf aan dus mijn eigen behoeften wegcijferen en er voor haar zijn in plaats van dat zij er voor mij was.
Vaderwond
Hoe zit het nu met jouw vader? Wat is zijn rol in (ver)binding met jou als kind? Als het goed is, komt je vader vrij snel in beeld nadat (ver)binding met je moeder – al dan niet onvolledig – ontstond. Jouw vader kan ook deze liefdevolle rol op zich nemen zodat (ver)binding alsnog plaats kan vinden.
De rol van jouw vader bestaat erin jou als zoon een stap in de wereld te laten zetten en jou hierin te ruggensteunen. Als je vader zijn aandacht ergens anders op richt, en fysiek en/of emotioneel afwezig is, kom jij als kind op de tweede plaats. Daardoor neemt hij zijn vaderrol niet op.
De vaderwond wordt beschouwd als een emotionele verwonding bij het kind, ontstaan uit een betekenisvolle afwezigheid van de vader. Ook dit is zowel voor hetero- als homomannen essentieel om te helen.
Hoe heb ik die vaderwond ervaren?
Mijn overgrootvader – de grootvader van mijn vader – stierf op jonge leeftijd in een arbeidsongeval. Hierdoor werd mijn grootvader die toen 17-18 jaar was de “man in huis” en de enige kostwinner. Mijn grootvader moest dus net op die cruciale leeftijd zijn vader missen die hem de stap in de wereld had kunnen tonen. Hierdoor is er een breuk in de mannenlijn ontstaan waardoor mijn grootvader die steun niet aan mijn vader kon geven en mijn vader kon dit op zijn beurt niet aan mij doorgeven.
Mijn vader was vaak aan het werk, terwijl mijn moeder als huisvrouw meestal thuis was. Ik moest soms de rol van mijn vader in het gezin opnemen omdat mijn vader dit niet kon doen of deed. Dit wordt in therapie parentificatie genoemd.
Gay wond
Bij homomannen is de vaderwond specifieker. Ze missen vaak de steun en ondersteuning van hun vader bij het zetten van hun misschien wel belangrijkste stap in de wereld, hun coming out. Hierdoor staan ze er alleen voor of zetten ze die stap helemaal niet.
Het is als homoman een eenzaam proces om niet geruggensteund en zonder (ver)binding te moeten opboksen tegen talrijke afwijzingen en vooroordelen. Zo wordt homoseksualiteit vaak als niet mannelijk en niet natuurlijk beschouwd in onze “hetero” maatschappij.
De gay wond ontstaat uit een betekenisvolle afwijzing van de homoman door de “hetero” maatschappij en in sommige gevallen ook door zijn vader en/of moeder.
Om de pijn van de moeder-, de vader- en de gay wond niet te voelen, vluchten heel wat homomannen weg van hun gevoelens. Ze verliezen zichzelf in o.m. drank, drugs en/of seks.
Hoe heb ik die gay wond ervaren?
Toen ik mijn coming out deed, schrokken mijn ouders behoorlijk. Vooral mijn moeder was zichtbaar aangedaan. Mijn vader leek vrij onverschillig. Hoewel jaren na datum bleek dat hij het er net moeilijker mee had dan mijn moeder. Mijn vader toont echter zelden zijn emoties, dus toen ook niet.
Uiteraard moest ik net al de meeste homomannen optornen tegen vooroordelen en afwijzingen. De nodige scheldwoorden en andere vormen van discriminatie kwamen nu en dan voorbij. Ook ik vluchtte op een gegeven moment in mijn leven weg in drank, drugs en seks.
Gelukkig werd ik me al snel bewust dat dit de pijn niet ging wegnemen. Integendeel. De rebound was telkens erger. Waardoor ik uiteindelijk mijn persoonlijk ontwikkelings- en bewustwordingsproces heb aangevat en ik mijn gay wond kon helen.
Gay heling
The Gay Soul reeks is erop gericht je eigen kracht en kwetsbaarheid in intimiteit, seksualiteit en relateren toe te laten.
Dutch
English
French
German